Cóż za prawdą świadczy bardziej niż to, że błąd ma więcej czaru?

S k y   J a n e s s e n

siedemnaście lat, urodzona dziewiątego kwietnia

zmiennokształtna - przybiera postać kota

pokój numer dwadzieścia

Każda kobieta marzy o dziecku - takim, które będzie mogła przebierać w kolorowe ubranka i prowadzić za rączkę po parku, pokazując wszystkim, jakie to cudowna jest jej pociecha. Kiedy jednak okazuje się, że dziecko wcale nie jest tak idealne, jak się na początku wydawało... Kiedy okazuje się, że jest ono zupełnie inne, wszystko ulega zmianie i nawet matczyna miłość pęka niczym bańka mydlana. Czy coś wtedy stoi na przeszkodzie, aby owego dziecka się pozbyć? Powiesz - 'prawo'. Ale czy tak naprawdę prawo może powstrzymać człowieka przed najstraszniejszą zbrodnią na świecie? Czy zwykłe prawo może powstrzymać od zabicia niewinnego dziecka? Ludzka okrutność nie zna granic. Nawet dziecko, które tak ufanie patrzy w oczy swej matki, nie może czuć się bezpiecznie. Inność od zawsze przerażała. Jednak trudno pojąć, aby inność sprawiła, że matka zabija własne dziecko w lesie i zostawia jego maleńkie ciało na pastwę drapieżnych zwierząt. Ona jest pewna, że zabiła i dziecko, i inność, która tak podstępnie wdarła się do jej szczęśliwego i spokojnego życia. Co jednak stanie się, kiedy cios wymierzony kamieniem okaże się zbyt słaby, aby pozbawić maleńkie ciałko życia? Co stanie się, kiedy dziecko obudzi się w lesie? Samo, przerażone i pozbawione chociażby cienia nadziei na to, że jednak po ziemi chodzą dobrzy ludzie...?

Sky jednak tej nadziei nie straciła. Jej udało się zachować choć odrobinę optymizmu, który pozwala jej przeżyć te najgorsze i najciemniejsze dni, kiedy wszystko wydaje się tak bardzo beznadziejne, że człowiek traci resztę wytrwałości i dobrej energii. Ona nawet w najciemniejszych chwilach potrafi wykrzesać tą pojedynczą, pełną nadziei iskierkę jaką jest szczery uśmiech i parę ciepłych słów. Ta umiejętność czasem naprawdę się przydaje i sprawia, że Sky jest jedną z najwspanialszych przyjaciółek na świecie. Zawsze chętna do wysłuchania słów pełnych żalu i goryczy, szczerze współczująca i zdolna do ujrzenia tego chociażby nikłego światełka w ciemnym tunelu. Na nią zawsze można liczyć. Nawet kiedy wszystko wokół upada i obraca się w mur, ona zawsze będzie stać i wyciągać rękę w twoją stronę, aby pomóc i tobie nie upaść.

Spójrz na nią. Sky jest ucieleśnieniem wszelkiego dobra i wrażliwości, wszelkiej empatii, którą ludzkość wypchnęła gdzieś na sam skraj swojego umysłu. Malinowe usta dziewczyny wykrzywiają się w delikatnym, jakże rozkosznym uśmiechu, kiedy jej niebiesko-zielone, kocie oczęta spoczywają na twojej twarzy. Nerwowym ruchem odgarnia kosmyk ciemnych, długich włosów za ucho, tylko po to, aby chwilę później ukryć za nim swoją drobniutką buźkę i zająć się na nowo trzymanym w ramionach niebieskim notesem. Kiedy przechodzi obok, możesz dostrzec jak bardzo drobniutka jest Sky, jak delikatnie kołysze się w rytm swoich kroków, jak długie włosy z subtelny sposób otulając jej ramionka... Słodki zapach fiołków i róż oplata cię niczym aksamitny szal. Jednak zanim na nowo starasz się skupić na jej osobie, ona znika w tłumie innych uczniów. Pozostaje tylko ulatniający się zapach jej rozkosznym perfum.

Kieruje kroki prosto do biblioteki. Sky uwielbia tam przebywać. Nigdzie nie czuje się tak swobodnie jak wśród starych ksiąg i kurzu. Tam właśnie potrafi być sobą. Nie ma tam przecież zbyt wielu osób, więc nie musi czuć się skrępowana natrętnymi spojrzeniami, a głośne rozmowy i śmiechy nie zmuszają ją do powrotu do świata realnego. Ona woli pływać gdzieś w przestworzach wśród lawendowych chmur i roziskrzonych gwiazd. Tam jest księżniczką własnej bajki i nikt nie zmienia jej marzeń w garść tęczowego popiołu.

Sky jest zdecydowanie wolnym duchem, który unika zobowiązań i raczej omija wszelkie regulaminy szerokim ruchem. Nie cierpi jakichkolwiek ograniczeń i ucieka  od nich każdego dnia. Sky nie nadaje się ani do związków, ani do żadnych odpowiedzialnym zadań, gdyż... Gdzieś w głębi duszy pozostała tym skrzywdzonym, przerażonym dzieckiem, które matka tak bestialsko próbowała zabić w ciemnym lesie. Nadal się boi, że pewnego dnia nadejdzie taki moment, że znowu zostanie sama wśród ciemności i ciszy. Nie zdobędziesz nigdy jej zaufanie, nie przekonasz jej do siebie w żaden sposób. Może cię lubić. Może cię kochać, ale nikt nie zamieszkasz w jej serduszku na stałe. Ona nie ufa nikomu. Coraz częściej nawet i sobie samej nie ufa...

A teraz patrz... To ona. Ten szary, malutki kociak to właśnie Sky. Zapewniam cię, że właśnie pod tą postacią łatwiej ją spotkać, gdyż jako szare stworzenie o zielono-niebieskich oczach tak naprawdę wciśnie się wszędzie i bez problemu zrobi to, czego tylko zapragnie. Jeżeli więc szukasz Sky, to spuść choć na chwilę wzrok i przestań zadzierać głowę, choć na chwilę spójrz tam, gdzie normalni, zabiegani ludzie nie patrzą. 

Spójrz jej w oczy raz jeszcze i szczerze odpowiedz - czy gdzieś tutaj można odnaleźć spokój i szczęście? I czy... szczęście naprawdę istnieje?

_______________________________________________________________

Dzień dobry. Cześć i czołem.

Przeglądając dzisiaj blogosferę przypadkiem wpadłam na tego bloga i wspomnienia wróciły. Zapragnęłam wrócić i... zrobiłam to. Przykro mi, że jesteście zmuszeni się ze mną męczyć, ale, pamiętając jak miło było na pierwszej odsłonie bloga, nie mogłam się powstrzymać przed dołączeniem.

Dalej... Hm... Karta jest jaka jest. Początek i środek nawet mi się podoba, ale przyznam szczerze, że na końcówkę już nie miałam ani pomysłu, ani weny, więc przy najbliższej okazji to wszystko zmienię, aby zadowalało mnie chociażby w minimalnym stopniu. Mam nadzieję jednak, że nie jest aż tak zupełnie tragicznie.

Zdjęcia pochodzą w tumblr i weheartit, a wszystkie, oprócz tego z kociakiem, rzecz jasna, przedstawiają niejaką Astrid Berges Frisbey. Cytat w tytule jest dziełem pana Leopolda Staff'a.

Zapraszam do wątków i powiązań, na które zawsze jestem chętna.

Jeszcze raz - witam.

Życzę nam miłej współpracy.




Wyjazd z rodziną. Będę dopiero 9 lipca.