"Uważaj o co prosisz, bo jeszcze to dostaniesz"

Valentine
Morgenster

Rasa: Wampir
 Wiek: 28 lat (fizyczny), 992 lata (rzeczywisty)
Pochodzenie: Düsseldorf (Niemcy)
Zamieszkuje: Domek nauczycielski nr 3.

Fragment artykułu profesora Metza, analizującego historię tajemniczych postaci i istot fantastycznych:
     "Urodzony w roku tysięcznym, dwudziestego marca w jednym z krajów europejskich. Powiadali ludzie, że zbyt drobny i chorowity by przeżyć. Miał jednak inne plany niż śmierć, wraz z wiekiem poprawiała się jego odporność i przybierał na wadze. Dzięki ogromnym staraniom matki przetrwał ciężkie lata młodości, uczył się od najlepszych siedząc często w skrytkach pod podłogą i wsłuchując się w słowa nauczycieli kształcących bogatych. Nie miał drogich ubrań, nie posiadał cennych materiałów, pism, ani nic co by w tamtych czasach stanowiło jakąkolwiek wartość. Mając 15 lat pożegnał ojca, którego zabrała nieznana zaraza. Dwa lata później zmarła jego matka. Nie pozostało mu nic. Nie miał domu, gdyż został spalony, a Valentine musiał zbiec. Ruszył w świat. Na swojej drodze mijał wioski, miasteczka i miasta. Patrzył jak rozwija się kultura i nauka, uciekał przed niebezpieczeństwem, patrzył na okrucieństwo władców i strach poddanych. Porządek tego świata wydawał mu się zły (...)
     Na jego drodze stanął mężczyzna, który wydawał mu się niepasującą do tych czasów postacią. przedstawił się jako Aleksander. Obiecał pomóc w dostrzeżeniu innej strony obecnej rzeczywistości. Jako 18-letni nieco naiwny chłopak Valentine przystał na propozycję. Nie miał nic do stracenia - był włóczęgą, obdartusem, kimś nieliczącym się wcale. Odtąd przemierzali równiny razem dyskutując o ludziach, prawach, zasadach, sztuce i filozofii. To wszystko, jednak nie mogło być zwykłą podróżą. Szli jedynie nocą, za dnia towarzysz znikał. Mówił niewiele, sprawiał wrażenie chorego (...)
     "Przekazałem Ci już wszystkie nauki. Wszystkie reguły i zasady. Jedyne co teraz przed Tobą to wieczna noc i dotarcie do prawdy naszego istnienia." bladym świtem wypowiedział Aleksander ku Valentine'owi słowa, które spoczywają w jego sercu do tej pory. Rzucił papiery na ziemię i stało się. Roku pamiętnego 1020 Valentine narodził się po raz drugi. Tym razem dla Świata Mroku.
     I znów został sam ze stosem notatek o swojej nowej naturze. Dopiero teraz dowiedział się, co przez to wszystko o czym rozmawiali jego nieżyjący już towarzysz miał na myśli. Od tej przemiany wszystko toczyło się już znacznie szybciej, bardziej logicznie, przemyślanie i bardziej krwawo (...)"

      Jestem dumny z tego, że historia o mnie pamięta, choć boli to, że ludzie sądzą nadal, że jestem istotą fantastyczną. Jestem dziełem chorej wyobraźni, czyż to nie zabawne? Profesor Metz miał okazję mnie spotkać na swej drodze, udawałem wtedy badacza wampiryzmu i angelologii, stąd zna dokładnie słowa które wypowiedział Aleksander. Pamiętam, jak zależało mu na historii jakiejś postaci. Opowiedziałem wtedy o sobie, choć on sam o tym nie wiedział. Profesor poświęcił cały rozdział mojej postaci, ach... wspaniały tekst. Ja jednak poza tym jednym wyjątkiem unikam mówienia o sobie. Obecnie odsyłam do książki, gdzie tych kilkanaście stron to moja przeszłość. Nie każdy musi wiedzieć z kim ma do czynienia, wprost z moich ust.

Jaki jestem?
Sam nie potrafię określić swojej osobowości.
Ot, buntownik i filozof w jednym - rzadko spotykana mieszanka wybuchowa.
Samotnik - z nikim nie współpracuję.
Badacz - ciągle szukam prawdy.
Włóczykij - samotne podróże są dla mnie sensem.
Autor - namalowałem kilka obrazów i napisałem kilka wierszy.
Cham. Prostak. Flirciarz. - dziewczęta mnie kochają
Romantyk - ciii... tylko w głębi skrywam miłość.
Zabójca - nie ma litości, nie ma opanowania.
Krwiopijca - jedynie ludzka krew ma wspaniały smak.

      Przypominają mi się wszystkie podróże, rozmowy z inteligencją tamtych czasów i współczesnych lat. Ciągle gdzieś przed oczami mam moich braci krwi i tylko ich. Nie stworzyłem jeszcze żadnego wampira, bynajmniej oficjalnie nie jestem niczyim stwórcą, nie pragnę mieć dziecka, musiałbym wprowadzić je w świat mroku, a nienawidzę dzielić się tym co wiem. Jestem egoistą. Czarującym egoistą. Kobiet miałem wiele, wszystkie zakochane, aż do śmierci, która tak szybko nadchodziła. Co za ironia losu! Bardziej od ludzi kocham sztukę, filozofię i muzykę. Nie potrafię żyć bez tych trzech dziedzin. Ach, i krew! Jej smak...

"(...) i każda noc była podobna do poprzedniej. Polowanie, śmierć, krew i istnienie obok ludzi, którzy byli ufni, uczciwi, a w jednej chwili tracili wszystko. Zdobył wszystko co tylko mógł. Posiadał kilka domów, bogactwa w wielu skrytkach i bankach. Bezczelny, pewny siebie i ciągle szukający prawdy(...)"

      Łatwo mnie rozpoznać. Wyglądam dość charakterystycznie. Jestem wysokim facetem, dobrze zbudowanym z klasyczną urodą, jednak mój strój zawsze nienaganny. Hipnotyzujące spojrzenie. Uśmiecham się szarmancko ukazując przy tym śnieżnobiałe zęby. Nawet nie liczę ile mam lat, a ciągle wyglądam jak młodzieniec. Dostosowuję się do otoczenia, ubieram się jak wymagają tego czas i miejsce. Sypiam w trumnie, uwielbiam to i nie planuję pod tym względem wprowadzać zmian, choć wcale nie jestem zmuszony do ciągłego chowania się pod jej wiekiem. Nieśmiertelny i uroczy, a jakże! 

"(...) wyglądał jak anioł, a w nim było jedynie zło i pragnienie krwi. Zatracił zasady, właściwie nigdy ich nie miał, a regulaminy stworzone przez ludzi skutecznie ignorował. Żył dla siebie, chciał żyć dla świata. Mimo zła jakie prezentował, w głębi chciał naprawiać świat, który był niszczony każdego dnia przez ludzi. Ludzka nieświadomość klęski bawiła go (...)"

      Przez wiele lat nieustannie podróżowałem, zwiedzałem najbardziej tajemnicze zakątki świata, jednak najdziwniejsze w tym wszystkim jest, że w końcu przygnało mnie do szkoły. Tylko, co ja właściwie tutaj robię? Z podaniem o pracę wkroczyłem za bramy Szkoły dla Dzieci Nocy. Tak chaotyczny i niereformowalny wampir stara się o posadę nauczyciela. Zabawne, nieprawdaż? Cholerny buntownik, erotoman i fanatyczny miłośnik ludzkiej krwi będzie współpracował z innymi. Mój słowotok do niczego dobrego nie prowadzi... W każdym razie zostałem przyjęty. Będę zamieszkiwać w jednym z tych kiczowatych domków nauczycielskich, choć zdecydowanie wolałbym willę z widokiem na miasto.

      Nie uciekam od ludzi. Bawię się z nimi w dyskotekach, spędzam czas w muzeach i teatrach, gram w kasynach. Śmiertelni i słabi nie przypuszczają, że ktoś obok nich jest taki zagrożeniem. Śmiejemy się razem, rozmawiamy. A potem w ciągu kilku chwil odchodzę nasycony, a ich ciało stygnie. Niestety, mam pewną ułomność - potrafię zakochać się w człowieku śmiertelnym. Czasem przeraża mnie to, jak łatwo daję odejść swojej potencjalnej ofierze tylko dlatego, że mnie urzekła. Nie da się z tym wygrać.

"(...) niejedną kobietę spotkał na swojej drodze, do niejednej zapałał gorącym uczuciem. Były romanse, wielkie miłości i nieskończone flirty. Nie ważne było czy to służka, księżniczka, czy wielka dama. Decydowała uroda. Czasem także uważnie obserwował mężczyzn, kochał ich tak samo jak kobiety, jednak tylko z płcią piękną dochodziło do zbliżeń i rozgorzenia uczuć (...)"

      Śmierć może mi przynieść tylko długotrwały pobyt na słońcu i odrąbanie głowy i ogień, ale czy ktoś będzie chciał mnie zgładzić? Jakby odpowiedź nie brzmiała - nie boję się śmierci, gdyż sam jestem śmiercią.

"(...) prawie tysiąc lat pośród ludzi i innych krwiopijców. Potrafi dostosować się do czasów w których żyje. Samotnik żyjący na własną rękę, choć bracia o nim nie zapomnieli. Zjawia się od czasu do czasu na jakimś spotkaniu. Włącza się w dyskusje, by potem zniknąć im z oczu i znaleźć się w swoim świecie (...)"

     Jestem niezależny, nie na leżę do żadnego klanu czy organizacji, potrafię współpracować z ludźmi, wilkołakami i wszelkiej maści postaciami, które są w stanie zgodzić się na moje zasady. Każda współpraca ma jednak swoją cenę. Tak też było z przybyciem do Oklahomy i tej szkoły. Tylko za namową osoby, której byłem coś winien zgodziłem się przyjąć stanowisko nauczyciela.

"(...) nazywali go Krukiem i Wilkiem, dwa zwierzęta w jednym ciele, i taki był naprawdę. Nikt nie wiedział, która część osobowości obecnie się ukaże. Tajemniczy i opanowany, a jednocześnie dostojny i budzący obawy, a może agresywny, potrafiący zrobić wszystko dla 'swoich'. Każdego dnia był inny, (...)"

      Jestem Valentine . Tak było i tak pozostanie. I choć kiedyś zniknę, kiedyś zginę... Pamięć o mnie zostanie.

___________________________________________
Aktualizacja: 4 września 2012r.

Twarzy użyczył : Jonathan Rhys-Meyers.
Zmieniłam dane postaci i podpis. :)